Oos Schmeedt

von: Hubert van den Driesch

De Petter treeft om Bahnhoff Kölle
Vom Kreech her `ne Bekannte;
Die Freud wor jru-eß, als sich die zwei
Dirket beem Fü-ernam nannte.
"Wat maatse noch, wo köste de hi-ar?"
Deet Drick de Petter frore,
"suveel mer en Erinnerung ös
Bös du en Schmeedt jebuare?"
"Jo", säht de Petter, "daht möt Riaht,
ich bön janz one Zweifel
noch höck on wor et ömmer at
ene richtige us der Eifel."
"Hü-er", meent dä Drickes, "nu sach mer ens,
wo kann ich Schmedt da fönge?"
Do säht de Petter: "Leve Drickes,
Dat wi-ed der doch jelönge.
Wenn du ens en der Eefel bös,
dat wö-ese do all Dötz,
dat Schmedt, dat föngste op er Hüh,
Tereckt bovver em jru-eße Pötz (See).
On och os Keerch, medse em Dorp,
Ös bundesweeg bekangt,
Die wi-eht, ejal wo du och frochst,
St. Mocca nur jenannt.
Do se mer stolz dropp, leeven Drickes,
Mer han bee Käält on Hetz,
wenn mer jeschmuggelt för de Kerch
för Angs ze Basch jeschweßt.
On han se os dann doch jeschnappt,
naats zwesche dree on vier,
ha mer jesaht, mer schmuggele bloß
för Jottes Lob on I-her.
Dann han die Zöllner stöl jejrinst
On sadte: Maad üch fott,
mer wo-usse net, dat jeerad esu ärm wor
osse leeve Jott.
Esu han de Keerch mer opjebo-ut on alles dröm eröm,
on doröm ös möt Jottes Hölp
oss Schmeedt esu jru-eß on schön.